κάνει πρεμιέρα στην Ιταλία το κλασικό νεορεαλιστικό πολεμικό δράμα του Roberto Rossellini “Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη” (στα ιταλικά Roma città aperta), κορυφαίο αναφορικά με την ιταλική Αντίσταση κατά των Γερμανών, καταφέρνοντας να το υλοποιήσει παρά τις πληγές της κατοχής στη χώρα που ήταν ακόμη ανοιχτές.

Ο Rossellini συνεργάζεται στο σενάριο (το οποίο έλαβε και υποψηφιότητα στα Όσκαρ) με τον Sergio Amidei και τον Federico Fellini από τον οποίο μάλιστα ζητάει τη βοήθεια του για την πρόσκληση του Aldo Fabrizi στον πρωταγωνιστικό ρόλο, δίπλα στην Anna Magnani και Marcello Pagliero. Η ταινία θεωρείται υπόδειγμα για τον ιταλικό νεορεαλισμό και ενώ αρχικά συνοδεύετεαι από μέτριες κριτικές, φτάνει να πάρει το Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών.

Η παραγωγή της ξεκίνησε λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση της Ρώμης ενώ φυσικά την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν εταιρείες και χρήματα να δοθούν για τα φιλμ. Ο Rossellini εν τω μεταξύ είχε αναπτύξει επικοινωνία με μία ευκατάστατη κυρία τρίτης ηλικίας στη Ρώμη που ήθελε να τον χρηματοδοτήσει για τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για τον Don Pieto Morosini, καθολικό ιερέα που δολοφονήθηκε από τους Γερμανούς για τη βοήθεια που παρείχε στους αντάρτες. Μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα η ίδια ήθελε ένα επιπλέον ντοκιμαντέρ για τα παιδιά της Ρώμης και την αντίσταση τους ενάντια στους κατακτητές, οπότε οι Amidei και Fellini προτείνουν και πείθουν τελικά τον Rossellini να κάνουν μία ταινία που θα συνδύαζε τις ιδέες πίσω από τα προαναφερθέντα ντοκιμαντέρ. Έτσι ξεκινούν να γυρίζουν χωρίς τη βοήθεια των στούντιο που ήταν ερειπωμένα ακόμη, σε κανονικές τοποθεσίες και υπό τον συνεχή φόβο, ενώ τονίζουν αρχικά ότι πρόκειται για ντοκιμαντέρ για να πάρουν την άδεια ακόμη και μετά την απελευθέρωση. Αργότερα η ταινία περνάει και από λογοκρισία σε αρκετές χώρες, τελικά όμως καταφέρνει να μείνει στην ιστορία απεικονίζοντας με εξαίρετο τρόπο τις αντιφασιστικές προσπάθειες των ιταλών πολιτών.